วันเสาร์ที่ 8 มกราคม พ.ศ. 2554

ภาพอาถรรพณ์

สาเหตุมาจากรูปถ่ายของสาวสวยสุดเซ็กซี่ เสน่ห์แรงเหลือเชื่อคนนั้นเอง ที่ทำให้ผมต้องพบกับเหตุการณ์น่าขนพองสยองเกล้าที่ลืมไม่ลงไปจนชั่วชีวิต

ไม่ใช่ว่าผมเคยรู้จักมักจี่กับเธอมาก่อนหรอกครับ แต่วันดีคืนดี ภาพถ่ายใบหนึ่งก็ปลิวเข้ามาตกอยู่ในประตูรั้วบ้าน ตอนที่ผมกำลังจะเดินไปขึ้นรถเมล์ที่หน้าปากซอยย่านคลองตันเพื่อไปทำงานที่พระประแดง

อ๋อ...ผมยังอาศัยอยู่กับพ่อแม่มาตั้งแต่ลืมตาดูโลก ยังไม่คิดจะหาห่วงผูกคอเร็วไปนักหรอกครับ เพราะเพิ่งจะเรียนจบและทำงานได้แค่ปีเศษ จะมีเล็งๆ อยู่มั่งก็คือสาวในที่ทำงานเดียวกัน แต่ยังไม่ได้เจาะจงไปกับใครเป็นพิเศษ คบกันแบบเพื่อนฝูงสบายใจกว่า

ที่สนิทกันมากมีอยู่สองคน คือ ดาวกับแอน

อาจจะเป็นเพราะเราทำงานไล่เลี่ยกันทั้งสามคนก็ได้นะครับ ที่ทำให้สนิทสนมกันมาก จนเพื่อนๆ ในบริษัทแซวว่า ผมคงจะลงเอยกับสองสาวนี่แหละ ไม่ดาวก็แอน บางคนมันไปไกลถึงกับแนะนำว่าน่าจะจูงมือเข้าหอพร้อมๆ กันทั้งสองคนจะเจ๋งที่สุด!

วันนั้นผมเห็นรูปถ่ายคว่ำหน้าอยู่พื้นซีเมนต์เหมือนจะรออยู่ก่อน แต่พอมองเห็นภาพถ่ายขนาดโปสการ์ดในมือเข้าเต็มตาก็เล่นเอาจ้องมองอย่างลืมตัว


..ภาพเปลือยด้านหลังของสาวสวยหุ่นดีที่เอี้ยวหน้ามายิ้มหวาน กำลังยกมือขึ้นทำท่าคล้ายจะปิดบังใบหน้าตัวเอง แต่ก็สายเกินไป ทรวงอกด้านข้างดูอวบและงอนงามน่าชม

คนถ่ายภาพนี้คงจะเป็นแฟนของเธอ...ผมนึกเดาขณะที่เสียบรูปใส่กระเป๋าเสื้อโดยไม่ได้ตั้งใจ คิดว่าคงจะปลิวมาจากกองขยะใกล้ๆบ้าน พอเดินผ่านก็หยุดมองแต่ไม่เห็นภาพอื่นนอกจากขยะสารพัดชนิดที่รอรถมาเก็บกวาดในตอนเย็น

ถ้ารูปใบนั้นไม่ปลิวมาจากที่นั่นก็ไม่รู้ว่ามันมาจากไหนแล้วละครับ

ไปถึงบริษัทเห็นแอนจ้องมองด้วยสีหน้าบึ้งตึง อ้าว? ดาวเดินยิ้มระรื่นเข้ามาหาแต่แล้วก็หยุดชะงัก สะบัดหน้าเดินหนีไปดื้อๆ

เอ๊ะ! เป็นอะไรนะวันนี้? เราก็ไม่ได้มาทำงานสายนี่นา

เสียงเพื่อนคนหนึ่งทักขึ้นว่า...วันนี้มีสาวมาส่งถึงบริษัทเลยโว้ย น่าอิจฉาจริงๆ! ผมหันไปถลึงตาให้เพราะกำลังอารมณ์บ่จอยที่แอนกับดาวบูดบึ้งใส่แต่เช้า เพื่อนอีกคนก็แซวผสมโรงขึ้นว่า...คนเสน่ห์แรงก็ยังงี้แหละ สาวสวยสุดเซ็กซี่ถึงได้เดินตามมาคุมถึงนี่!

ผมนั่งทำงานไม่มีสมาธิเลยครับ...นึกสงสัยว่าแฟนเธอเอารูปสวยๆ นี่มาทิ้งทำไม?

หรือว่าเธอเป็นกิ๊กที่เขาเลิกราไปแล้ว? หรือว่าเมียเขาจับได้? แต่ทำไมมีรูปเดียวล่ะ? อ๋อ...เธอคงไม่เต็มใจให้ถ่ายรูปตอนกำลังล่อนจ้อนก็เป็นได้ ท่าทางที่ยกมือจะปิดใบหน้าหรือบังกล้องมันฟ้องอยู่ทนโท่...

ว่าแต่ลมพัดรูปนี้ปลิวเข้ามาในรั้วบ้าน หรือว่ามีใครร่อนมันเข้ามา?

แต่ไหนแต่ไรไม่เคยมีเรื่องแบบนี้นี่นา ส่วนมากจะเป็นแผ่นพับโฆษณาหรือใบปลิวหาเสียงตอนเลือกตั้ง ไม่ว่า ส.ส.หรือผู้ว่าฯ กทม. แต่ทั้งหมดนั่นก็จะสอดไว้ตรงซอกประตูรั้ว...เพิ่งจะมีปลิวเข้ามาในบ้านก็รูปนี้เอง

เกือบจะดึงรูปถ่ายใบนั้นออกมาดูอีกแล้ว...อย่าดีกว่า เดี๋ยวใครเห็นเข้าจะนึกว่าผมอุตริถ่ายรูปกิ๊กในชุดวันเกิด แถมเอาติดกระเป๋ามาอีกต่างหาก!

เหลือบมองดาวกับแอน...กำลังจ้องมองมาพอดี แต่พอสบตากันก็สะบัดหน้าพรืด!

อะไรกันนักกันหนาวะ...ผมชักหงุดหงิด สับสนระคนอัดอั้นจนต้องลุกไปสงบสติอารมณ์ในห้องน้ำเงียบเชียบ คราวนี้อดรนทนไม่ไหว ต้องดึงรูปถ่ายนั่นออกมาดู...รู้สึกว่าอากาศเยือกเย็นยังไงชอบกล นัยน์ตาของสาวในรูปดูมีชีวิตชีวา รอยยิ้มก็ราวกับจะขยายขึ้นทุกที...

ประตูเปิดเข้ามา ผมรีบเก็บรูปไว้ตามเดิม...เพื่อนเดินเข้ามายืนที่โถฉี่ติดกับผมแล้วหันมามองยิ้มๆ แซวว่า.....ผู้หญิงที่เดินตามลื้อเข้ามาหายไปไหนแล้ว? ใจถึงจริงๆ เลยเพื่อน...

ผมกระเดือกน้ำลาย รู้สึกปากคอแห้งผากไปหมด...รีบผละเดินออกมาก็พบดาวกับแอนยืนอยู่หน้าห้องน้ำ ผู้หญิงที่อยู่ติดๆกัน แต่นัยน์ตาจ้องเขม็งผ่านไหล่ผมไป...ความหนาวเย็นวิ่งเข้ามาเกาะแผ่นหลัง หันขวับไปมองทันใด

นรกเป็นพยาน! สาวสวยในรูปถ่ายนั่นเองที่ยืนเปล่าเปลือย ยิ้มละไม จ้องมองด้วยนัยน์ตาดำวาว เล่นเอาโลกแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ ผมทะลึ่งพรวดขึ้นสุดตัว แผดร้องโหยหวนก่อนจะล้มฟาดลงสิ้นสติไป...

เมื่อฟื้นขึ้นมาก็ไม่มีรูปใบนั้นในกระเป๋าอีกแล้ว...ดาวกับแอนยังหน้าตาซีดเซียวและยอมรับว่าพวกเธอกับเพื่อนๆ ผู้ชายโดนผีหลอกไม่ต้องสงสัย...นึกแล้วขนหัวลุกครับ!

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น